روز کارگر، روزی است که جامعه فرصت می یابد، از قشری که بیشترین
تلاش را برای توسعه اقتصادی کشور انجام می دهد، ارج نهد.
در اعلامیه جهانی حقوق بشر، حقوق کارگران و کرامت انسانی آنها به
رسمیت شناخته شده و بر آن تاکید شده است. بدون شک در جامعه ای که
کارگران از حقوق مشخصی مانند حق اعتصاب، تجمع و تشکیل اتحادیه های کارگری برخوردار نباشند، یکی از اصول مندرج در اعلامیه جهانی حقوق بشر نقض می شود. تمامی تشکل های مدنی، از جمله اتحادیه های کارگری، نقش
بسیار مهمی در استقرار دمکراسی و پایداری آن بازی می کنند. در جامعه ای که دمکراسی
برقرار باشد، کارگران اجازه تجمع و ایجاد اتحادیه های کارگری می یابند، و می
توانند در مقابل هر روند غیر دمکراتیکی که ناقض حقوق مدنی و صنفی آنها باشد، مقاومت نموده و
آزادانه اعتراض کنند.
متاسفانه شاهد آن هستیم که حقوق انسانی کارگران در میهنمان تحت سلطه حکومت مستبد نقض می شود. تجمعات کارگران و زحمت کشانمان، سرکوب و با خشونت مواجه می شود، و بسیاری از فعالان مدافع حقوق کارگران تنها به دلیل بر زبان راندن حقوق انسانی آنها در
بند به سر می برند.
در حالی که اختلاس های نجومی و بهت آور در رژیم جمهوری اسلامی رخ
می دهد، در حالی که به دلیل سیاست های غیر عقلانی رژیم برای رسیدن به سلاح
های هسته ای، اقتصاد کشور در شرف نابودی است، متاسفانه شاهد اختصاص کارمزد های
ناچیز به کارگران و یا بدتر از آن، اخراج گسترده کارگران و یا حتی استفاده از
کودکان به عنوان کارگر هستیم.
طبق ماده بیست و سوم اعلامیه جهانی حقوق بشر، باید حقوق بیکاری در
اختیار کارگران بی کار شده قرار گیرد و از تامین اجتماعی منصفانه برخوردار باشند،
ولی متاسفانه در ایران امروز این حقوق ساده و بنیادین به صورت روزمره نقض می شوند.
هم میهنانم،
این روز را به زحمت کش ترین طبقه جامعه، که بیشترین نقش را در توسعه اقتصادی جامعه بازی می کنند و البته می توانند نقشی قابل
توجه در استقرار دمکراسی در جامعه داشته باشد شادباش می گویم، و آرزو می
کنم که این بخش مهم جامعه، به خواسته های قانونی و بر حق خود دست یابند.
خداوند نگهدار ایران باد
