هم میهنان گرامی،
شخصیت های تاریخی و تاریخ ساز این فرهنگ کهن تنها در دادگاه تاریخ مورد قضاوت و ارزیابی قرار می گیرند، و مردم ایران، خود بهتر از هر کس دیگر از خدمات افراد دلسوز و میهن دوست آگاه هستند. اما نکته ای که در این برهه تاریخ، ما بعنوان یک ملت باید تمرین کنیم، رواداری و مدارا و رفتاری انسان دوستانه با یکدیگر است.
در جوامع بدوی، حکم اعدام به اجرا گذاشته می شود و خون را با خون می شویند. بدینسان، اندیشه انتقام جویی و خشونت را با خشونت پاسخ دادن، پیشه راه مردمان آن جامعه می شود.
شوربختانه فرهنگ فحاشی و پرخاشگری در سایه خشونت ذاتی حکومت فعلی ایران، در لایه های جامعه ما نیز نفوذ پیدا کرده است. بعضی، برای بیان باورهای خود در مقابل یک باور دیگر، به توهین و افترا دست آویز می شوند.
آیا توهین و تهمت را می بایست با توهین و خشونت پاسخ داد؟ آیا پیگیری قانونی و یا اعتماد به افکار مردمی برای پاسخ به توهین و تهمت، بهترین راهکار در مقابله با خشونت های کلامی نمی باشد ؟
مبارزه ما در راستای دستیابی به مردم سالاری و حاکمیت قانون، تنها با انحلال جمهوری اسلامی میسر نمی شود. بهترین راه برای رسیدن به آزادی و آبادی در ایران فردا، تغییر در پندار، گفتار و رفتار روزانه ما ایرانیان بسوی نیکی و پاکی می باشد.
نباید فراموش شود که پرهیز از هرگونه خشونت جسمی و یا کلامی، رواداری و رفتار انسان دوستانه با یکدیگر، خط قرمزی است که ما را از نظام خشن و مستبد کنونی، متمایز می کند.
همبستگی در یک کارزار مردمی در مقابله با حرکت و یا اندیشه ای که برخلاف منافع ملی باشد، قابل قدردانی و با ارزش است. ولیکن خط قرمزی که مرزها را تعیین می کند، ارائه استدلال های درست و به دور از فحاشی، تحقیر، تهدید و توهین است.
بر همه ما دوستداران ایران است که از خشونت کلامی و توهین خودداری کنیم و آستانه تحمل خود را بالا ببریم، حتی در مقابل کسانی که جز توهین و هتاکی راه دیگری برای برقراری ارتباط نمی دانند. افزون بر این، نقش رسانه ها دو چندان می باشد، چراکه در دنیای کنونی رسانه ها نقش مهمی را در عرصه آموزش و روشنگری جامعه بردوش می کشند. رسانه ها می بایست با ایجاد فضایی سالم برپایه پندار، گفتار و کردار نیک، فضای امنی برای گفتمان و آگاهی رسانی ایجاد کنند.
ما خواهان ایرانی هستیم که آزادی بیان در همه ابعاد و به معنی واقعی کلمه در آن وجود داشته باشد.
در ایران آزاد این وظیفه همه شهروندان است تا از حق آزادی بیان، و حق آزادی باورها دفاع کنند . بدیهی است من با بسیاری از سخنان و توهین و تهمت های اخیر در مورد شخصیت های تاریخ ساز کشورم مخالفم، اما به خاطر اعتقاد عمیقم به آزادی بیان اجازه نمی دهم که افرادی به نام دفاع از این شخصیت ها، به بهره برداری های شخصی بپردازند و همبستگی و همسویی نیروهای سکولار ـ دمکرات را به مخاطره بیاندازند.
این آلودگی به خشونت در جامعه ایرانی، زاده جمهوری اسلامی است، و ما خواهان زدوده شدن این خشونت، و ایجاد جامعه ای مدرن و قانونمدار، برپایه اعلامیه جهانی حقوق بشر هستیم.
پاینده ایران
رضا پهلوی
آزادی باورها و بیان
ماده ۱۹ اعلامیه جهانی حقوق بشر
"هر كس حق آزادی عقیده و بیان دارد و حق مزبور شامل آن است كه از داشتن عقاید خود بیم و اضطرابی نداشته باشد و در كسب اطلاعات و افكار و در اخذ و انتشار آن به تمام وسایل ممكن و بدون ملاحظات مرزی آزاد باشد."
محدودیت بر آزادی بیان
ماده ۲۰ میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی
"هرگونه دعوت به کینه (تنفر) ملی یا نژادی یا مذهبی که باعث تحریک به تبعیض و یا دشمنی و خشونت گردد، بموجب قانون ممنوع می باشد."
