پس از برگزاری آخرین انتخابات ریاست جمهوری اسلامی در خردادماه 1388، در
حالیکه میلیونها ایرانی در خیابانها حق خود را فریاد می کشیدند، اعتراضات آنان نسبت
به تقلب در انتخابات، با سرکوب شدید و بی سابقه حکومت روبرو گردید. حاکمان، فریاد
آزادی خواهانه آنان را فتنه نامیدند، صدا و
سیمای وابسته به بیت رهبری، اعتراضات مردمی را به
عده‌ای «اغتشاشگر» نسبت داد، رئیس جمهور منتصب ولی فقیه، جوانان این مرز و بوم را
خس و خاشاک نامید و علی خامنه ای، مسئولیت «خون‌ها و
خشونت‌ها و هرج و مرج‌ها» را بر عهده کسانی دانست که از اعتراضات پشتیبانی می‌کنند.
با دستور مستقیم شخص علی خامنه ای، ولی مطلقه جمهوری اسلامی، نیروهای امنیتی و
لباس شخصی ها، بر مردم آتش گشودند، بسیاری از شهروندان کشته و تعداد زیادی زخمی
شدند، به کوی دانشگاه وحشیانه حمله کردند، تعداد کثیری از فعالان سیاسی-مدنی،
روزنامه نگاران، وبلاگ نویسان و مردم عادی، بویژه جوانان، بازداشت و زندانی شدند. زندانیان را با قساوت تمام شکنجه و آزار جنسی دادند و تعدادی از دستگیرشدگان را به
قتل رساندند.
دو سال و اندی پس از اعمال این جنایات وحشیانه و دهشتناک علیه مردم ایران، در
آستانه نهمین دوره انتخابات مجلس شورای
اسلامی، ولی فقیه با همراهی شورای نگهبان و وزارت کشور دولت انتصابی اش، در تدارک
برگزاری نمایشی دیگر است. علی خامنه ای که مسئول اصلی این جنایات می باشد و از تقلبی
که با فرمان شخص او صورت گرفت، به خود می بالد و نامزدهای انتخابات را که رای آنها
نادیده گرفته شد، افراد ناباب، نادان و بعضاً معاند، می نامد، بار
دیگر، وقیحانه خواستار حضور پرشور مردم در این سیرک انتخاباتی شده است.
جمهوری اسلامی با نقض مستمر حقوق اساسی شهروندان، همچون آزادی اندیشه، آزادی
بیان، آزادی مطبوعات و آزادی احزاب، حق انتخاب شدن و انتخاب کردن در یک فرایند
آزاد، سالم و عادلانه را از شهروندان ایرانی سلب نموده است. بر همین اساس، در
آستانه انتخابات مجلس شورای اسلامی، بسیاری از نیروهای سیاسی-مدنی از طیف ها و
اندیشه های گوناگون خواستار تحریم انتخابات شده اند.
اتحاد بی سابقه نیروهای سیاسی-مدنی ایرانی، بمنظور تحریم انتخابات نمایشی مجلس
شورای اسلامی، ضربه ای سهمگین بر پیکره لرزان این رژیم وارد نموده تا آنجا که علی
خامنه ای، تحریم کنندگان را «پادوهای قرارگاه فرماندهی کفـر» توصیف نموده است،
غافل از آن که مردم آزادیخواه ایران پس از سال ها مبارزه برای احقاق حقوق اساسی
خود، فصل جدیدی از همگونی و یکپارچگی را در مسیر گذر از این نظام و گذار بسوی
دموکراسی در ایران باز نموده است.
هم میهنانم،
در این شرایط حساس و بحرانی، شرکت در انتخابات نمایشی حکومت اسلامی، پایمال
نمودن خون هزاران ایرانی است که جانشان را در راه آزادی، دموکراسی و سربلندی این
سرزمین فدا نمودند، شکستن عهدی است که با زندانیان سیاسی-عقیدتی بسته ایم، کسانی
که برای آزادی ما و سرزمینمان، دربند این حکومت مستبد گرفتار شده اند.
بر این باور هستم که،
- تنها راه
برون رفت از شرایط موجود، گذر از چارچوب قانون اساسی این حکومت و نظام مستبد
اسلامی است.
- بهترین و کم
هزینه ترین راه برای تامین و حفظ امنیت و سرمایه های ملی، ایجاد فضای مناسب برای برقراری " آشتی ملی " و " عفو عمومی " با اراده و همگامی همه نیروهای مسلح، کنشگران سیاسی – مدنی از هر طیف و اندیشه
ای، روحانیت و دیگر گروه ها می باشد.
برای دستیابی به حکومت صندوق رای و
حاکمیت پایدار مردم بر مردم در ایران، در چارچوب برگزاری انتخابات آزاد، سالم و
عادلانه بر اساس معیارهای بین المللی، از پا نخواهم نشست.
انتخاب آزاد برای ایران آزاد
